Relacja z Open'er Festival 2013

Na początku lipca wybraliśmy się z Danielem do Gdyni na Heineken Open'er Festival. Naszym celem nie były jednak super koncerty, a warsztaty upcyklingowej biżuterii.

Gdy przybyliśmy na teren festiwalu spotkaliśmy całą armię obsługi budującej i pilnującej miasteczko oraz zupełnie puste alejki dla kontrastu. Widok przypominał trochę opuszczone miasteczka z westernów (zabrakło tylko kolczastych opuncji. Po kilkunastu minutach błądzenia i bezskutecznego wypytywania o "strefę ECO" znaleźliśmy nasz kącik warsztatowy, który okazał się być połączony z akcją Enjoy Responsibly. Niezła zmyła z tym wielkim "e" w logo, bo przejeżdżaliśmy obok budynku kilka razy :)

---

Strefa warsztatowa utrzymana w klimacie "eko" miała kilka zachwycających recyklingowych akcentów. Najbardziej docenione przez uczestników zostały wiszące lampy z butelek. Serio, były spektakularne.

Pod nimi stały meble z kegów. Uwielbiam, chociaż były mega ciężkie.

Ale o co w ogóle chodziło w naszej strefie? Otóż Grupa Żywiec (odpowiedzialna w Polsce za produkcję tytułowego Heinekena), w ramach działań CSR postawiła na edukację recyklingową i akcje uświadamiające o skutkach spożywania alkoholu. Tym ostatnim zajęły się wolontariuszki Enjoy Responsibly wędrujące po terenie festiwalu z alkogoglami i grami pokazującymi jak obniża się nasza motoryka po spożyciu trunków. Zakładając te magiczne okulary można było poczuć się jak człowiek mający 1,5 promila alko we krwi. Dziwne uczucie, zupełnie obce :)

Za to drużyna Strefy ECO zajęła się śmieciami. Podczas pięciu dni festiwalowych uczestnicy wygenerowali setki kilogramów odpadów w postaci plastikowych kubeczków (tylko w nich sprzedawane były wszystkie napoje). Żeby nakłonić festiwalowiczów do segregacji powstała akcja zbierania kubeczków. W zależności od zgromadzonej ilości odpadów przysługiwały różne nagrody.
Za 50 kubeczków można było wziąć udział w naszych warsztatach recyklingowych, za 100 uszyć samodzielnie torbę z ubiegłorocznych (więc nieaktualnych) banerów Heinekena, a za 200 dostać kocyk na chłodne noce.

Zbieranie sporej ilości kubeczków podobno wcale nie było trudne. Ludzie wiedzący o akcji zostawiałi puste kubki w widocznych miejscach zamiast wrzucać do wspólnych koszy - żeby innym było łatwiej zbierać :)

Rekordzistą w zbieraniu okazał się pan, który przyniósł kubkowego węża :)

Dzięki maszynie do zgniatania odpadów, która stała w sąsiednim namiocie, już drugiego dnia mieliśmy świetny budulec w postaci kostek plastików. I zbudowaliśmy takie coś :D

Wróćmy do naszych warsztatów. Pierwotnym zamierzeniem były zajęcia recyklingowe  przetwarzania kapsli i kluczyków od puszek na prostą biżuterię z personalizacją. Jednak gdy przybyliśmy na miejsce okazało się, że dookoła jest tyle wspaniałych odpadów, że gama projektów znacznie się rozrosła między innymi o biżu z plastikowych kubeczków, zatyczek od kegów czy kokardki ze ścinków banerów (generowanych przez sąsiadów szyjących torby).

Żeby ułatwić tworzenie rozbawionym uczestnikom festiwalu przygotowaliśmy gablotkę z prototypami - przeróżnymi modelami biżuterii służącymi inspiracji (lub szybkiemu skopiowaniu :)). Do dyspozycji twórców było prawie 1,5 km kolorowych sznurków bawełnianych (!), koraliki, wstążki, komponenty do tworzenia biżuterii. Narzędziowo wsparł nas Dremel.

Przetwarzaliśmy codziennie, od 16 do 1 w nocy (nic więc dziwnego, że wyglądaliśmy na trochę zmęczonych :)). Ku naszemu zaskoczeniu nie tylko płeć piękna ochoczo tworzyła biżuterię - było sporo panów, którzy tworzyli bransoletki dla siebie oraz kolczyki i naszyjniki dla swoich żon, mam i cór. Wielu z nich okazywało się prawdziwymi mistrzami zaplatania warkoczyków! Chyba daliśmy się zwieść stereotypom.

A tak wyglądały warsztaty i uczestnicy. Czy ktoś się znalazł na zdjęciach? :)

W drugiej części strefy warsztatowej drużyna Podobasz mi się mała pomagała festwalowiczom w szyciu toreb z banerów. Mieli mega pełne ręce roboty, bo własnoręcznie uszyta torba to niemała gratka. Ja się niestety nie załapałam, ale Daniel dał się skusić :)

Z openerowych atrakcji które udało nam się zwiedzić, bardzo przypadła nam do gustu strefa dla dzieci. Barykadę w postaci dwóch stanowczych pań ochroniarek pomogły nam sforsować Potworki prowadzące tam warsztaty camera obscura dla dzieciaków - dzięki! :)
Hitem jest piankowy jeż <3 zrobiony z podłużnych pływaków basenowych oraz telefon z osłonek na kable. Niestety nikt nie był w stanie ujawnić nam kto jest odpowiedzialny za te fantastyczne instalacje (ale jeśli to czytacie drodzy autorzy to wiedzcie, że kochamy Wasze prace!).

Jeszcze pierwszego dnia festiwalu (dzięki Dorocie) miałam wielką przyjemność ponownie uczestniczyć w Pecha Kucha. Tym razem tematem były eko prezentacje. Chyba udało mi się opowiedzieć o błędach w postrzeganiu upcyklingu  i wspomnieć o kilku projektach, ale nie da się ukryć że 6 minut to szalenie mało nawet na zajawkę tematu ;) Udało mi się zobaczyć świetny projekt o sukienkach oraz FabLab Trójmiasto i... musiałam uciekać na warsztaty.

foto Magdalena Kalisz

Ostatni wieczór festiwalu (ten zaszczycony głośnym koncertem Rihanny...) okazał się być najbardziej obfity w przygody. Skończywszy warsztaty wcześniej niż zwykle załapaliśmy się na 2 ostatnie kawałki "artystki" oraz przepyszne owoce na patyczkach w czekoladzie serwowane w jednym z punktów strefy gastro (nie pamiętam nazwy firmy niestety).

Spakowani i gotowi do opuszczenia terenu festiwalu tuż po ostatnim koncercie zostaliśmy poinformowani, że (wbrew naszym przypuszczeniom) wjechać samochodem po rzeczy możemy dopiero następnego dnia... Zdesperowani (bo następnego dnia musieliśmy być w innym miejscu) zaczęliśmy szukać alternatyw. Do parkingu było ponad 1km, do przeniesienia bardzo ciężkie torby i skrzynki pełne narzędzi i materiałów, a my już dość zmęczeni nie czuliśmy się na siłach nosić je na piechotę. Przez godzinę wypytałam chyba wszystkich okolicznych ludzi z organizacji o możliwość transportu, desperacko i bezskutecznie poszukiwałam kierowcy nieopodal stojącego quada, aż przypadkiem zauważyłam znajomego wiozącego puste kegi na wózku sklepowym :D Uratowani ale zasmuceni końcem przygody wyruszyliśmy do hotelu.

Mega podziękowania dla Daniela, że dał się namówić na wyprawę i wykazał się nadludzką cierpliwością :)
Pozdrowienia dla wolontariuszek i wolontariuszy Grupy Żywiec za nakręcanie pozytywnej atmosfery oraz Mieszka i Darka za techniczne wsparcie, 100% support i nieustanną gotowość do wszystkiego, a także dla Klaudii i Kasi wspólne godziny tworzenia, ploteczki i przetrwanie Rihanny :)

Nigdy nie sądziłam, że pojawię się na Open'ere od drugiej strony, z identyfikatorem "organizator". To było niesamowite doświadczenie i świetna przygoda. Wciąż jestem pod wrażeniem rozmiaru przedsięwzięcia (zatrudniono 3 tys. ochroniarzy!) oraz organizacji miasteczka festiwalowego. Bez względu na to, czy z identyfikatorem czy bez - wrócę tam za rok :)

Foto Kuba Ceran, materiały prasowe Grupy Żywiec